Zdzisław Grzegorz Grzegorski – Ja, dziecko i TV

Konieczne jest przygotowanie telewidza do odbioru refleksyjnego, krytycznego i konstruktywnego. W pierwszym rzędzie w takie kompetencje wyposażyć trzeba NAUCZYCIELI wszystkich szczebli edukacji szkolnej oraz RODZICÓW, których jedną z najważniejszych powinności wobec własnych dzieci jest troska o ich właściwe wychowanie, a przecież tak intensywnie oglądane programy telewizyjne posiadają silne oddziaływanie socjalizujące o skutkach zbyt często – niestety – negatywnych wychowawczo, jeśli brak odpowiedniego przeciwdziałania.
Taki właśnie cel stawia sobie Poradnik dla rodziców i wychowawców, w moim głębokim przekonaniu wręcz wzorcowo skonstruowany i napisany: bardzo wysoki poziom merytoryczny, znakomita orientacja autora w najnowszej literaturze przedmiotu, ogromna rozwaga w formułowaniu wniosków i wyraźnie widoczna troska przede wszystkim o dobro „telewizyjnego dziecka”. Przyjęta w „Ja, dziecko i TV” struktura narracji, komunikatywny a zarazem piękny językowo styl wywodu, dostarcza odbiorcy nie tylko precyzyjnie zredagowanej informacji, ale i intelektualnej i estetycznej satysfakcji. Ujmujące są rozmieszczone w różnych miejscach poradnika refleksje i fragmenty wierszy doskonale współbrzmiące z treściami odnośnych fragmentów tekstu i pobudzające do zastanowienia i refleksji. Nie mniej ważną zaletą są kryteria analiz i ocen prezentowanych w telewizji filmów, wątki dialogów z dzieckiem, wzruszające „notatki mamy”…
Wobec ogromnych potrzeb w tym względzie i nadzwyczajnej pilności samego problemu – polecam poradnik ze względu na jego niekwestionowane walory merytoryczne i metodyczne.

Prof. zw. dr hab. Józef Skrzypczak